Een perfecte zomerdag: zon, water en tussendoor ijsjes, cola en chips bij café Barten. De ’dikke Mercedes’ met Duits kenteken die aan de rand van de weg parkeerde, viel nauwelijks iemand op. Nog niet!
Achter het huis waar ik woon ligt een groot grasveld. De Roer stroomt er gestaag aan voorbij. Net als de seizoenen die het grasveld telkens weer een ander aanzien geven.
De regen heeft nog niet de tijd gehad om het stof weg te wassen van haar blote voeten, waarop ze in de stilte van de nacht naar het Munsterplein lijkt te zijn geslopen.
Het jonge meisje met hoofddoek is maar even in beeld. Door een kier in de trein die op het platform van kamp Westerbork klaar staat voor vertrek naar Auschwitz, gluurt ze naar buiten.
Persoonlijk heb ik mijn ooms niet gekend, maar hun in staal geslagen namen groet ik haast elke ochtend als ik door Nationaal Herdenkingspark Roermond wandel.
Soms worden we deelgenoot van intieme ontboezemingen waarvan we meteen weten dat ze eigenlijk niet voor onze oren bestemd zijn.
Schrijver, columnist, scenarioschrijver, documentairemaker, spreker en schrijfcoach.
